کم شنوایی و دیابت

مطالعات نشان داده اند که افراد مبتلا به دیابت دو برابر افراد بدون دیابت در معرض کم شنوایی هستند. مطالعات حاکی از علل احتمالی آسیب به رگ ها یا اعصاب گوش داخلی هستند که معمولا از عوارض همراه با دیابت می باشند. متخصصان علم شنوایی براین باورند که دیابت شنوایی شما را از چند راه متاثر می کند، تغییرات شیمیایی رگ های خونی و اعصاب در گوش داخلی، اختلال در برخی اندام های موثر در انتقال اصوات ، و تولید انواع سمعک که باعث رشد عوامل قارچی و عفونت های کانال گوش شده و به نوبه خود باعث ضخیم شدن و یا از بین رفتن سلول های حساس به شنوایی که برای شنیدن وبرقراری تعادل لازمند می شود. 

برای افراد مبتلا به دیابت انجام معاینات سالیانه شنوایی ضروریست تا در صورت هرگونه نقصان در آستانه های شنوایی اقدامات لازم صورت گیرد تا کیفیت زندگی فرد مبتلا مختل نگردد.

فهم ماهیت، مزایا و محدودیت‌های سمعک

در استفاده موفق از سمعک انتظارات واقع‌بینانه داشتن از آن خیلی مهم است. با توجه به بررسی ها معلوم می‌شود که نارضایتی از سمعک و نظرات منفی نسبت به آن بیش‌تر به علت انتظار غیر واقعی داشتن از آن است. قبل از استفاده از سمعک باید بدانیم که سمعک‌ صداها را بلندتر می‌کند ولی واضح‌تر نمی‌کند. البته هوشیاری را هم بیش‌تر می‌کند. باید توجه کرد که سمعک همه مشکلات مربوط به کم شنوایی را برطرف نمی‌کند. تجویز مناسب سمعک صداهای آرام را به بلندی راحتی می‌رساند و نمی‌گذارد به حد دردناکی برسند و به علاوه جایی که بیش‌ترین کم‌شنوایی هست بیش‌ترین تقویت صورت می‌گیرد. به علاوه استفاده بردن از سمعک بستگی دارد به این‌که گوش مریض چقدر می‌تواند صدا‌ها را تمیز بدهد و یا یاد بگیرد که آنها را تمیز بدهد. موفقیت در این عمل به بیمار و گوش او بستگی دارد نه به عملکرد مناسب سمعک.

کسانی که تازه از سمعک استفاده می‌کنند باید بدانند جاهایی که آنها بیش‌ترین نیاز دا را سمعک دارند، ضعیف‌ترین عملکرد را دارد. افراد دچار ضایعه حسی- عصبی نسبت به افراد نرمال افت بیش‌تری در تمایز گفتار در حضور نویز دارند.

صنعت ساخت سمعک در تلاش است با استفاده از مدار processing سیگنال اتوماتیک و سمعک‌های قابل برنامه‌ریزی، دیجیتال و آنالوگ عملکرد سمعک را در حضور نویز بهبود بخشند. در بررسی smedly1990‌روی افراد مسن شایع‌ترین مشکلاتشان ضعف عملکرد در حضور نویز است.

کج فهمی‌ها باید اصلاح شودبعضی از افراد فکر می‌کنند که استفاده از سمعک حساسیت شنوایی را بهتر می‌کند. باید به آنها آگاهی داد در حالی‌که توجه شنیداری و توانایی عمل قاعدتاً در طول استفاده از سمعک بهتر می‌شود اما تکرار گوش کردن با سمعک حساسیت شنیداری را بهتر نمی‌کند. برعکس گزارش‌هایی از تغییر آستانه در اثر استفاده از سمعک وجود دارد. البته این گزارش‌ها عمومیت ندارند. این افراد به بیمارانشان می‌گویند که شنوایی‌شان تغییر بارزی خواهد کرد و لازم است به طور مرتب تحت ارزیابی شنوایی قرار بگیرند. برای بزرگسالان کم‌شنوا، سالی یک بار و برای کودکان کم‌شنوایی که از سمعک استفاده می‌کنند هر 6 ماه یکبار ارزیابی شنوایی لازم است.

خیلی از بزرگسالان معتقدند استفاده از سمعک چنان فرد را به خودش وابسته می‌کند که در شرایط بدون سمعک مشکلش از قبل بیش‌تر می‌شود. از سویی اگر این‌قدر وابستگی ایجاد می‌شود پس دلیلی برای محروم شدن از آن نیست.

بعضی استفاده کنندگان از سمعک ممکن است به اشتباه فکر کنند که عصب گوششان از بین رفته یا ضایعه دیده و بنابراین سمعک کمکشان نمی‌کند. باید به آنها گفته شود گرچه تقویت کننده مکانیسم حسی صدمه دیده را جبران نمی‌کند، اغلب کسانی‌که از سمعک استفاده می‌کنند و از آن سود می‌برند کم‌شنوایان حسی عصبی‌اند. کسانی‌که کم‌شن.ایی یک‌طرفه دارند هم وضعیت مشابهی دارند. کسانی که افت در فرکانس‌های بالا دارند کاندیدای خوبی برای سمعک نیستند. ممکن است به آنها بگوییم که نمی‌توانند از سمعک بهره ببرند. به طور خلاصه ادیولوژیست باید به فهمیده‌ها و نافهمیده‌های مریض گوش کند و سؤالاتش را جواب دهد، توضیح بدهد و اطمینان بدهد.

کم شنوایی باعث آلزایمر می شود!

کم شنوایی مشکلی است که با افزایش سن نمود دارد لذا بسیاری از سالمندان این تغییر را همانند سایر تغییرات ناشی از سن پذیرفته و در صدد راه چاره ای برای آن نیستند که این مسئله آنها را در معرض ریسک بالاتری برای بروز فراموشی و یا اختلالات شناختی رایج در دوره سالمندی قرار می دهد. مطالعات نشان می دهند که سالمندان با کم شنوایی نسبت به سالمندان شنوا بیشتر در معرض ابتلا به فراموشی هستند. 

ما با مغزمان دنیا را می شنویم بنابراین وقتی توانایی شنیدن در اثر هر بیماری یا عارضه ای کم شود توانایی درک اصوات نیز کاهش می یابد. از آنجائیکه سمعک ها و سایر ادوات کمک شنوایی باعت تقویت اصوات و ارتعاشات جهت دریافت بهتر گوش داخلی می شوند به نوبه خود مغز شما نیز توانایی شنیدن و درک واضح تری را نسبت به حالت بدون سمعک خواهد داشت. 

طبقه بندی پتانسیل های برانگیخته شنوایی

یکی از روش های طبقه بندی پتانسیل های برانگیخته شنوایی، تقسیم بندی بر اساس زمان نهفتگی آن ها می باشد. بر این اساس، پتاسیل های با زمان نهفتگی کوتاهتر دارای منشا محیطی تر و پتانسیل های با زمان نهفتگی طولانی تر دارای منشایی مرکزی تر می باشند.

 در یک تقسیم بندی کلی، 3 نوع پاسخ خواهیم داشت:

1. پتانسیل های با زمان نهفتگی کوتاه

دارای نهفتگی کوتاه و از 0 تا 10 میلی ثانیه می باشد. این پاسخ بیشتر نشان دهنده فعالیت های حلزون، عصب شنوایی و تا حدودی مغز میانی می باشد. از جمله آزمون هایی که در این دسته قرار می گیرد می توان به الکتروکوکلئوگرافی(ECochG) و ABR اشاره نمود.

2. پتانسیل های با زمان نهفتگی میان مدت (متوسط)

پاسخ های با زمان نهفتگی 10 تا حدود 80 میلی ثانیه می باشد فعالیت بخش های مرکزی تر شنوایی می باشد و از جمله از آزمون هایی که در این دسته قرار می گیرد می توان به آزمون AMLR اشاره کرد.

3. پتانسیل های با زمان نهفتگی بلند مدت (طولانی)

پاسخ های با زمان نهفتگی 80 میلی ثانیه به بالا می باشد و فعالیت بخش قشری شنوایی را منعکس می سازد. از جمله آزمون هایی که در این دسته قرار می گیرد، می توان به LLR، P300، MMN و ... اشاره کرد.

بر طبق یک اصل، با افزایش زمان نهفتگی پتانسیل های برانگیخته شنوایی، پاسخ مرکزی تر، دامنه بیشتر، فرکانس کاهش و اثر عوامل درونی (نظیر توجه یا سطح انگیختی) بر پاسخ ها بیشتر می گردد.

---

یافته های ادیولوژیکی تروما به سر

ضربه های مکانیکی موجب درجات متفاوتی از پارگی و گسیختگی زنجیرة استخوانی می شوند ، اما عفونت علت اصلی این ضایعات بشمار می رود. ضربه های وارد به سر حتی اگر منجر به شکستگی استخوان تمپورال نگردند ، می توانند موجب انقطاع زنجیره شوند، دراین مورد یک یا همة استخوانها آنهم به شکلهای مختلف ممکن است در اثر ضربة وارد به سر متاثر شوند، به این ترتیب که ممکن است دستة استخوان چکشی ، زائدة بلند سندانی ، یا ساقهای رکابی دچار شکستگی شوند ویا استخوان سندانی جابجا گردد. یابد اذعان داشت که احتمال بروز این  عارضه در شکستگی تمپورال که در آن ضربة شدید به سر وارد می شود بسیار محتمل است.

غیر از موارد یاد شده ضربه های به پردة تمپان نیز می توانند ایجاد انقطاع در زنجیره نمایند. بطور مثال هنگام شیر جه در آب و ضربه با کف دست (ضربة سیلی در هنگام بازی می تواند سبب پارگی پردة تمپان، در رفتگی زنجیرة اســتخوانی و همو تمپانوم یا تجمع خون در گوش میانی شود). علل دیگر آسیب ها می توانند در اثر استفاده از گوش پاکن یا ورود اجسام نوک تیز به گوش باشد.

برخورد توپ در حین بازی به دهانة مجرای شنوایی خارجی ایجاد فشار ناگهانی وپارگی پردة تمپان می نماید.در ورزشهایی که به سر ضربة مستقیم وارد می شود مانند بازی فوتبال احتمال ایجاد کم شنوایی  حسی - عصبی تا حد کر کامل زیاد است. مشاوره شامل حفاظت از گوش سالم و ممانعت از ورود ضربه های متعدد بعدی است.در موارد ناشی از ضربه ،درد یک علامت است وبه هنگام شکستگی استخوان تمپورال فلج عصب هفتم نیز ممکن است وجود داشته باشد. بیشتر در مواردی که انقطاع زنجیرة استخوانی همراه با ترشح گوش میانی است، افت شنوایی کمتر از میزان معمول گسیختگی (45 تا 60 دسی بل) خواهد بود که این امر به علت انتقال بخشی از امواج صوتی از طریق مایعات گوش میانی است.در ادیومتری امپدانس ، تمپانو گرام نوعAd (کامپلیانس1 بیش از حد و عدم وجود رفلکس )مشاهده می شود. هر عاملی که باعث شلی پردة تمپان( منومریک) شود، می تواند تاثیری مشابه بر روی پردة تمپان داشته باشدو تمپانو گرامی مشابه انقطاع زنجرة استخوانی داشته باشد.

 برخی از محققین معتقدند وقتی از پروپ تـــن660 هرتز بجای 220 هرتز استفاده شود ،در انقطاع زنجیره تمپانو گرام W شکل ایجاد می شود .

تنبلی گوش

این سوالی است که برای بسیاری از مراجعه کنندگان ما پیش می آید: در صورتی که عصب شنوایی دچار نقص فیزیکی و یا عملکردی نشده باشد می تواند در حضور صدا تحریک شود و این تحریک توسط هسته های بسیار پیچیده نورونی و مراکز مغزی شناسایی و رمز گشایی میشود تا پیام صوتی درک شود

.

حال اگر عصب دچار ضعف شده باشد(در اثر پیر گوشی ، ضربه صوتی و..)در مواجهه با صداهای معمول گفتاری تحریک نمیشود، و اگه این روال به مدت طولانی بین ۷ ماه تا ۵ سال ادامه یابد نتیجتا عصب دچار محرومیت شنیداری شده و درک صدا با مشکل روبه رو میشود

.

در این مرحله بهترین راهکار برای درمان و توانبخشی عصب افزایش شدت صوت تا سطح تحریک کنندگی برای برای عصب است که این مهم را میتوان به وسیله یک سمعک مناسب با تنظیم دقیق و علمی به انجام رساند.